در دوره معاصر، کتاب وسائل الشیعة در میان فقها و حدیثپژوهان به عنوان مهمترین کتاب مشتمل بر تقطیعهای آسیبزا معرفی شده است. این نوشتار، با بررسی ویژگیهای تقطیع در وسائل الشیعة و جست و جو و تحلیل موارد آسیبزای تقطیع در این کتاب و مقایسه آن با روش کتاب جامع احادیث الشیعة در پی ارزیابی پیامدهای تقطیع در این جامع حدیثی است. اشاره دقیق به موارد تقطیع و چگونگی آن توسط مؤلف و نادر بودن موارد تقطیع آسیبزا در این کتاب، حکایت از استحکام شیوه حر عاملی و دقت ایشان دارد. جامع احادیث الشیعة در غیر اسباب صدور حدیث و نقل فضای پیرامونی آن، همانند وسائل الشیعة ناچار به تقطیع روایات شده است. این موارد حکایت از آن دارد که آسیبهای ناشی از تقطیع در کتاب وسائل الشیعة بسیار اندک بوده و قابل پیشگیری است.