یکی از مهمترین روایات قاعدهساز، روایت «خذوا بما رووا و ذروا ما رأوا» درباره کتابهای بنیفضال است که از امام حسن عسکری7 نقل شده است. این روایت از گذشته محل مناقشه بوده و برداشتها و استدلالهای مختلف و گاه متناقضی درباره این روایت مطرح شده است. برداشتهایی چون: وجوب رجوع به راویان حدیث، تقلید از میت، توثیق عام، عدم اشتراط ایمان در وثاقت راوی و غیره. نگارندگان در این مقاله درصدند ضمن بیان دیدگاههای مختلف درباره قلمرو محتوایی «خذوا بما رووا»، با شیوهای توصیفی- تحلیلی محتوای روایت را مطالعه کرده و صحت یا سقم برداشتها و استدلالهای متنوع را تبیین نمایند. مقاله حاضر به این نتیجه رسیده است که علت اصلی اختلافات عالمان در تفسیر روایت، معنای دو فعل «رووا» و «رأوا» است. در این روایت «رووا» به معنای ظاهری خود حمل میشود و تنها اشاره به نقل روایت دارد. «رأوا» نیز به معنای اجتهاد و نظر شخصی بنیفضال است. بر همین اساس، برخی از برداشتها صحیح و بقیه نادرست است.
روحی برندق, کاووس, & صفاریان همدانی, علیرضا. (1398). تحلیل قلمرو محتوایی قاعده «خذوا بما رووا و ذروا ما رأوا». فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 24(1), 3-27.
MLA
کاووس روحی برندق; علیرضا صفاریان همدانی. "تحلیل قلمرو محتوایی قاعده «خذوا بما رووا و ذروا ما رأوا»". فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 24, 1, 1398, 3-27.
HARVARD
روحی برندق, کاووس, صفاریان همدانی, علیرضا. (1398). 'تحلیل قلمرو محتوایی قاعده «خذوا بما رووا و ذروا ما رأوا»', فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 24(1), pp. 3-27.
VANCOUVER
روحی برندق, کاووس, صفاریان همدانی, علیرضا. تحلیل قلمرو محتوایی قاعده «خذوا بما رووا و ذروا ما رأوا». فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 1398; 24(1): 3-27.
)