فزاری، محدث سدهی سوم بغداد، جایگاه قابل اعتنایی در انتقال میراث حدیثی امامیه به سایر مدارس آن دوران، در مباحثِ کلامی، به ویژه در مساله مهدویت و غیبت دارد. وی از سوی پارهای از رجالیانِ متقدم به کذب و غلو متهم شده و استثنای او از أسانید نوادر الحکمه، در کنار معضلات دیگر، قول به ضعف او را شهرت بخشیده است. این امر در حالی است که او از توثیقات عام و خاصِ قابل اعتنایی نیز بهرهمند است. همین تشتت آراء دربارهی او، و اهمیت گزارشهایِ فزاری در مباحث کلامی، شناختِ دقیقترِ شخصیتِ رجالی او را ضرورت میبخشد. ناتمامی قریب به اتفاق ادلهی ضعف او، در کنار شواهد دردسترس از صحت مذهب و حُسن حال وی، قول به ضعف او را با انصراف جدی همراه میکند. کثرت روایت اجلای امامیه از او در کنارِ توثیقِ مباشران وی و آگاهی معدّل از تضعیفات مربوط به او، قول به وثاقت او را رجحان میدهد.
موحدی, محمد علی, & حشمت پور, محمد حسین. (1399). شخصیتِ رجالی فزاری. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 25(2), 147-171. doi: 10.22034/hs.2020.13064
MLA
محمد علی موحدی; محمد حسین حشمت پور. "شخصیتِ رجالی فزاری". فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 25, 2, 1399, 147-171. doi: 10.22034/hs.2020.13064
HARVARD
موحدی, محمد علی, حشمت پور, محمد حسین. (1399). 'شخصیتِ رجالی فزاری', فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 25(2), pp. 147-171. doi: 10.22034/hs.2020.13064
VANCOUVER
موحدی, محمد علی, حشمت پور, محمد حسین. شخصیتِ رجالی فزاری. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 1399; 25(2): 147-171. doi: 10.22034/hs.2020.13064