در بخشی از روایاتِ ائمه:، علاوه بر ارائه قرائتی متفاوت از قرآن کریم، قرائت رایج را با استدلالهایی تخطئه نمودهاند. چندگونگی این استدلالها و نقد آنها مسأله این پژوهش است. اهمیت فهم صحیح قرآن، در پرتو قرائت درست آن، از یکسو و جایگاه اهلبیت: به عنوان مفسران حقیقی قرآن از سوی دیگر، اهمیت واکاوی اینگونه روایات را آشکار میسازد. تخطئه قرائت مشهور با استدلالهایی به گونههای عقیدتی یا تاریخی یا ادبی دیده میشوند. اعتبار سندی و قوت فقه الحدیثی برخی از این روایات از یکسو و سازگاری قرائت ارائه شده در آنها با رسمالخط و اصول قرائت از سوی دیگر میتواند جایگاهی قابل قبول برای این روایات ایجاد کند.