کتابهای حدیثی از دوره تدوینهای رسمی که در دسترس است، از تبویب برخوردار بودهاند. این مقاله در صدد است با نگاهی تحلیلی و بیرونی به این تبویبها، نخست تعریف و گونهشناسی نسبت بدانها انجام دهد و سپس عوامل مؤثر بر تبویب را که عمدتاً به ویژگیهای فردی مؤلف و زمانه او بر میگردد، با ذکر نمونه و شواهد نشان دهد. نیاوردن حدیث در باب مربوطه، نداشتن توجه لازم به احادیث معارض و مخالف، آوردن احادیث با مضمون عام در ذیل عنوان خاص بخشی از آسیبهای تبویبهای موجود است که برای مصونیت از آسیبها راهکارهایی مانند مواجهۀ آگاهانه با تبویبهای بازسازی مصادر اولیه و نمایههای موضوعی پیشنهاد شده است.
)