استادیار گروه اخلاق نظری، پژوهشکده اخلاق و روانشناسی اسلامی، پژوهشگاه قرآن و حدیث
10.22034/hs.2024.50848.3399
چکیده
نسبت دانش فقه و اخلاق یکی از مباحث مهم و تأثیرگذار بر مباحث میان رشته‌ای این دو دانش است. دیدگاه‌های متفاوتی در خصوص این نسبت وجود دارد که می‌توان آن‌ها را در سه دستۀ اتحاد، تنافر، و تعامل طبقه‌بندی کرد. طرفداران تمایز، چه در معتقد به تنافر و چه تعامل، یکی از تفاوت‌های اساسی میان فقه و اخلاق را در موضوع می‌دانند: موضوع فقه به رفتار انسانی مربوط می‌شود، در حالی که اخلاق به ملکات و منش‌ها می‌پردازد. این پژوهش به بررسی دلایل روایی که امکان دارد ملکات و منش‌ها را از حوزه فقه خارج کنند و داخل در علم اخلاق کنند، می‌پردازد. روش تحقیق به صورت جمع‌آوری و تحلیل دلالی گزاره‌های نقلی بوده است. نتایج نشان می‌دهد که سه دلیل روایی ممکن برای عدم موضوعیت ملکات در فقه، از قوّت کافی برخوردار نیستند. در پایان هم یک دلیل عقلی و انسان‌شناسانه که دست به تأویل روایاتِ دالِ بر حرمت رذایل اخلاقی زده، بررسی و نقد شده است.
میرصانع, سیدمحمدباقر. (1403). بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 29(3), 65-92. doi: 10.22034/hs.2024.50848.3399
MLA
سیدمحمدباقر میرصانع. "بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه". فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 29, 3, 1403, 65-92. doi: 10.22034/hs.2024.50848.3399
HARVARD
میرصانع, سیدمحمدباقر. (1403). 'بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه', فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 29(3), pp. 65-92. doi: 10.22034/hs.2024.50848.3399
VANCOUVER
میرصانع, سیدمحمدباقر. بررسی دلایل روایی عدم طرح ملکات در دانش فقه. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 1403; 29(3): 65-92. doi: 10.22034/hs.2024.50848.3399
)