«اخوت» یا «برادری دینی» از جمله مسائل اخلاق اسلامی است که رابطه و پیوند ایمانی بین افراد شکل میگیرد. مسئله اصلی پژوهش حاضر، واکاوی ریشههای نظام اخوت و برادری دینی در اخلاق نقلی است. بر این اساس با روش توصیفی تحلیلی و با تاکید بر قرآن و حدیث به تبیین اخلاق مسئولانه از اخوت و پرداخته شده و مسئولیت اخلاقی مبتنی بر برادری دینی در منظر آیات و روایات اهل بیت (ع) تبیین شده است. بررسیها نشان میدهد که در اخلاق ماثور، مسئولیتپذیری انسانها در قبال یکدیگر، صرفاً به دلیل روابط شخصی و نَسبی یا نژادی و قبیلهای نیست. برادران ایمانی باید بکوشند از خودمحوری، غرائز شخصی و رذائل اخلاقی تصفیه شوند و برپایه حب و بغض الهی، پیوند مومنانه در جامعه داشته باشند. ریشه مسئولیت پذیری برخاسته از نظام اخوت و برادری دینی، صرفاً تشریعی نیست بلکه امری تکوینی است که خداوند متعال، در نهان انسان گذاشته است.
خوانساری, محمدامین. (1403). نظام اخوت و برادری دینی در منظر قرآن و حدیث. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, (), -. doi: 10.22034/hs.2024.51335.3495
MLA
محمدامین خوانساری. "نظام اخوت و برادری دینی در منظر قرآن و حدیث". فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, , , 1403, -. doi: 10.22034/hs.2024.51335.3495
HARVARD
خوانساری, محمدامین. (1403). 'نظام اخوت و برادری دینی در منظر قرآن و حدیث', فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, (), pp. -. doi: 10.22034/hs.2024.51335.3495
VANCOUVER
خوانساری, محمدامین. نظام اخوت و برادری دینی در منظر قرآن و حدیث. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 1403; (): -. doi: 10.22034/hs.2024.51335.3495
)