بنا بر روایتی در کتاب الکافی، قرآن بر سبیل قاعده تفسیری «ایاک اعنی و اسمعی یا جارة» نازل شده است. طبق این روایت مخاطب واقعی قرآن غیر از مخاطب ظاهری آن است. تعداد زیادی از مفسران فریقین، این قاعده را تنها در آیات خطاب به پیامبر، جاری می‌دانند و البته این آیات را خلاف شأن ایشان تشخیص می‌دهند. روایاتی نیز در تعدادی از منابع روایی شیعه وجود دارد که همه آیات «عتاب» را از باب «ایاک اعنی» معرفی می‌کند. بررسی سندی این روایت‌ها به روشنی نشان می‌دهد که اسناد مخدوشی دارند و از نظر متنی نیز با مشکلاتی مواجه هستند. به نظر می‌رسد گر چه خطاب، به روش کنایی، در مواردی که قرینه قطعی بر آن وجود داشته باشد، عقلایی است؛ اما اگر بخواهیم این دسته احادیث را مبنای فهم کلیه آیاتی قرار دهیم _ که به گمان مفسر خلاف شؤون پیامبر است _ با مشکل مواجه خواهیم شد.
مهدوی راد, محمد علی, & احمد نژاد, امیر. (1391). بررسی روایت نزول قرآن بر مبنای «ایاک اعنی و اسمعی یا جارة»
به عنوان قاعده‌ای در تفسیر آیات عتاب به پیامبر اکرم. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 16(62), 3-21.
MLA
محمد علی مهدوی راد; امیر احمد نژاد. "بررسی روایت نزول قرآن بر مبنای «ایاک اعنی و اسمعی یا جارة»
به عنوان قاعده‌ای در تفسیر آیات عتاب به پیامبر اکرم". فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 16, 62, 1391, 3-21.
HARVARD
مهدوی راد, محمد علی, احمد نژاد, امیر. (1391). 'بررسی روایت نزول قرآن بر مبنای «ایاک اعنی و اسمعی یا جارة»
به عنوان قاعده‌ای در تفسیر آیات عتاب به پیامبر اکرم', فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 16(62), pp. 3-21.
VANCOUVER
مهدوی راد, محمد علی, احمد نژاد, امیر. بررسی روایت نزول قرآن بر مبنای «ایاک اعنی و اسمعی یا جارة»
به عنوان قاعده‌ای در تفسیر آیات عتاب به پیامبر اکرم. فصلنامه علمی علوم حدیث Ulum-i Hadth, 1391; 16(62): 3-21.
)